من دچار یه کمبود شدم! کمبود بچه! من دلم بچه می خواد. اصن به نظرم تو خونه
هایی که بچه نیست واقعا یه چیزی کمه و من این کمبود رو تو خونه مون احساس
می کنم. نمی دونم این موجودات دو پایی که چار روز دیگه مث خودمون یا بدتر
و بهتر می شن چی دارن که تو بچگیشون اینقدر خواستنی اند. احتمالاً ساده
ترین دلیلش پاکی شونه.
الان آدمای اطرافم همه یه بچه کوچولو تو خونواده شون هس، اما من بیچاره
هیشکی رو ندارم و هی آب دماغ بالا می کشم و غصه می خورم!
خلاصه من که دارم از حسودی به این "عمو جون" عزیز که همین امروز صبح آبجیش
یه فرشته به اسم ریحانه رو وارد دنیای ما آدما کرد می ترکم.
آخه حیف نیس این عمو جون ِ ضایع، بچه بیاد تو خونشون اونوقت من! ماریوی
گرامی! رهگذر دوست داشتنی بشینم و سماق بمکم؟ آخه انصافه؟!
مطالب مرتبط
چرا رابطه زناشویی بعد از ورود اولین فرزند افت می کند ؟ ارسال نظر برای این مطلب
درباره ما
اطلاعات کاربری
لینک دوستان
آمار سایت